O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.
Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.
Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.
Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.
Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.
Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.
DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL
Manuel Herminio Iglesias
O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.
Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.
Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.
Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.
Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.
Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.
DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL
Manuel Herminio Iglesias
O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.
Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.
Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.
Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.
Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.
Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.
DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL
Manuel Herminio Iglesias
O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.
Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.
Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.
Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.
Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.
Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.
DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL
Manuel Herminio Iglesias
O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.
Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.
Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.
Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.
Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.
Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.
DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL
Manuel Herminio Iglesias
O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.
Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.
Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.
Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.
Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.
Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.
DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL
Manuel Herminio Iglesias
O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.
Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.
Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.
Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.
Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.
Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.
ÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL
Manuel Herminio Iglesias
O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.
Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.
Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.
Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.
Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.
Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.
DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL
Manuel Herminio Iglesias
O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.
Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.
Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.
Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.
Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.
Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.
DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL
Manuel Herminio Iglesias
O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.
Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.
Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.
Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.
Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.
Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.
DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL
Manuel Herminio Iglesias
O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.
Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.
Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.
Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.
Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.
Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.
DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL
Manuel Herminio Iglesias
O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.
Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.
Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.
Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.
Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.
Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.
DÍA DE LEMBRANZAS E FUTBOL
Manuel Herminio Iglesias
O sábado pasado no campo do Carqueixal foi un día que, para os máis maiores, estivo cargado de lembranzas, e para os máis mozos cargado de ilusión e futuro. A tarde era moi axeitada para a práctica do deporte, e nas instalacións deportivas, que hoxe son propiedade dos Comuneiros de Seixalbo, despois de 29 anos de ausencia, reapareceu o Clube deportivo Seixalbo, equipo que durante moitos anos tivera, entre finais dos sesenta ate a metade dos oitenta do século pasado, unha destacada participación no futbol modesto da provincia.
Nas gradas do campo, moitos veciños, ex directivos e ex xogadores ademais de visitantes lembraban tempos pasados e o esforzo que fixeran, xentes que hoxe non están con nós. Prestacións económicas e traballos comunitarios foron habituais para mellorar unhas instalacións deportivas e un equipo que competía na liga de modestos daqueles anos. Moitas foron as tardes de música e deporte antes de ir de troula no Carqueixal.
Tamén foi esta unha tarde de recordos, de imaxes gardadas na retina da infancia, cando con rudimentarios medios, nos anos cincuenta e principios dos sesenta, de case adolescentes xogábamos no areal do comunal con porterías feitas con piñeiros e sen redes e logo camiñabamos á bañarnos no Barbaña.
Lembro tamén que, en anos posteriores, sendo pedáneo de Seixalbo Lino Cid Gutierrez, coa axuda do Concello, ampliouse o campo que posteriormente foi pechado con un muro de bloque polo impulso dos directivos do clube case todos veciños do lugar.
Agora, pasados moitos anos, un grupo de mozos, volve a retomar un cluble con mellores instalacións que daquela, coa boa intención de poñelo a camiñar no eido deportivo provincial. Atrás quedan outros intentos de achegar o deporte ós máis novos como fora a escola deportiva iniciada na Asociación san Breixo con Maxi Cid á fronte, ala polos anos 90. En fin, cantas historias vellas quedan atrás e que tiveron de testemuña ó mítico Carqueixal.
Ábrese, dende agora, unha nova etapa que precisa do apoio de todos os seixalbeses, para que o nome, da que foi Vila e Couto noutra hora, tamén teña voz e se escoite nos comentarios provinciais do deporte rei. A vida dá moitas voltas, e o equipo dos pementeiros volve a reaparecer. Sorte, moita sorte nesta nova andaina.
